३ मे २०२५ : पहलगाम, जम्मू-काश्मीर – संध्याकाळी ५:२२
पर्यटकांनी भरलेल्या एका ट्रेकिंग बसवर दहशतवाद्यांनी घातपात केला. जम्मू-काश्मीरच्या नयनरम्य पर्वतांमध्ये, निसर्गाचा अनुभव घेणाऱ्या ४० हिंदू यात्रेकरूंवर गोळीबार करण्यात आला. यात २६ निरपराध नागरिक मृत्युमुखी पडले. ही हल्ला योजना जैश-ए-मोहम्मद आणि लष्कर-ए-तैयबा यांचं संयुक्त षड्यंत्र होतं.
ते नागरिक कोण होते? पंढरपूर, सोलापूर, नागपूर, सूरत, कानपूरसारख्या ठिकाणांहून आलेले सामान्य भारतीय. हॉटेल वेटर, शिक्षक, किराणा दुकानदार – पण सर्वांच्या नशिबात तोच शेवट: वीरमरण.
४ मे २०२५ – दिल्ली, पंतप्रधान कार्यालय
हल्ल्यानंतर १२ तासांत पंतप्रधान नरेंद्र मोदी, गृहमंत्री अमित शहा, संरक्षण मंत्री राजनाथ सिंह, आणि राष्ट्रीय सुरक्षा सल्लागार अजीत डोभाल यांची आपत्कालीन बैठक झाली. डोभाल यांनी थेट सांगितलं,
"या वेळी आपण फक्त शोक करणार नाही. ही वेळ आहे – सिंदूराचा सूड घेण्याची."
५ ते ६ मे २०२५ – ऑपरेशन प्लॅनिंग
• रॉ, एअरफोर्स इंटेलिजन्स, डिफेन्स इंटेलिजन्स एजन्सी यांचे मिशन सुरू झाले.
• पाकिस्तानमधील लक्ष्य निश्चित – मुरिदके (लष्कर मुख्यालय), बहावलपूर (जैशचा गड), आणि अब्दुल रऊफ अझहर याचे हालचाली.
• याला कोडनेम देण्यात आला – ऑपरेशन सिंदूर.
७ मे २०२५, मध्यरात्र २:४३ – भारताचं आक्रमण
• ७ राफेल लढाऊ विमानं पाकिस्तानात घुसली
• SCALP क्रूझ मिसाईल्स + ब्रह्मोस संयोजन
• कारवाई – २३ मिनिटं
• नुकसान – दहशतवाद्यांच्या ५ तळांचा संपूर्ण नाश
विशेषतः:
-
मुरिदके – लष्कर-ए-तैयबाचा हेडक्वार्टर उद्ध्वस्त
-
बहावलपूर – जैश-ए-मोहम्मदचा शस्त्रसाठा पूर्णपणे राख
-
गुलपूर आणि बाघ – प्रशिक्षण केंद्रांचा नाश
-
अब्दुल रऊफ अझहर – मारला गेला. ही माहिती CNN आणि BBC नेही नंतर पडताळली.
यामागे रक्तदान – महाराष्ट्राचे दोन सुपुत्र
१. शहीद सचिन यादव राव वंजळे (मावळ, पुणे)
-
लष्करात गेल्या ५ वर्षांपासून कार्यरत
-
काश्मीरमध्ये हॅलीपॅड सुरक्षेच्या ऑपरेशनमध्ये असताना गोळीबारात शहीद
-
वडील वीजमित्र, आई गृहिणी
-
"मुलगा जातोय, पण भारतासाठी" – त्याच्या आईचे अंतिम शब्द
२. शहीद मुरली श्रीराम नाईक (कणकवली, सिंधुदुर्ग / कामराज नगर, घाटकोपर पूर्व)
-
सीमेवर ११ वर्षांचा अनुभव
-
ऑपरेशनमधून परतत असताना एलओसीजवळ घडलेल्या कारवाईत शहीद
-
त्यांची पत्नी आणि दोन लहान मुले आजही "बाबा वाघ होते" म्हणत अभिमानाने जगतात
भारताची आंतरराष्ट्रीय भूमिका
-
UN मध्ये भारताने स्पष्ट भूमिका मांडली: "आम्ही शांततेचा मार्ग शोधतो, पण आमच्या नागरिकांवर हल्ला झाल्यास – तो शांतताही आमच्याच भाषेत उत्तर मागतो."
-
अमेरिका, फ्रान्स, इस्रायल, आणि ऑस्ट्रेलिया यांनी भारताच्या कारवाईचं समर्थन केलं.
फायदे:
-
दहशतवाद्यांचे आधारकेंद्र उध्वस्त
-
पाकिस्तानवर आंतरराष्ट्रीय दबाव
-
देशात नागरिकांमध्ये विश्वास पुनर्संचयित
-
शहीदांच्या कुटुंबीयांना राष्ट्रकडून सन्मान आणि मदत
तो अंतिम क्षण – जिथं रक्त पवित्र ठरतं
सचिन आणि मुरली या दोघांच्या रक्तात "जय हिंद" स्फुरला होता. त्यांच्या मातांनी अखेरच्या ओळी अशा सांगितल्या:
"मी मुलगा गमावला नाही… मी भारताला वाघ दिला."
‘सिंदूराचा सूड’ – एक अखंड भारताचा मंत्र
ही फक्त एक कारवाई नव्हती. हे होतं:
-
संयमाच्या पल्याड गेलेलं भारताचं थेट उत्तर
-
काश्मीर खोऱ्यातील नागरिकांचं मन जिंकण्याचं ठोस पाऊल
-
आणि जगाला दाखवलेली नई दिल्लीची नवी भाषा: कृतीची!
उत्तरार्ध
शौर्य ते शांतता : रणभूमीतून राजनयाच्या चौकटीत भारताची निर्णायक रणनीती
८ मे २०२५ – पहाटे ४:३०, इस्लामाबादच्या सीमारेषेजवळ युद्धसज्जता
पाकिस्तान आकाशात घोंघावणाऱ्या भारतीय राफेल विमानांच्या आवाजाने हादरलं. पाकिस्तानने आपल्या हवाई दलाला "रेड अलर्ट" घोषित केलं, लाहोर आणि इस्लामाबादमध्ये युद्धसराव सुरू केला. पण भारत मागे हटला नाही.
पण... भारताची भूमिका एकतर्फी आक्रमक नव्हती. हे फक्त सूड नव्हतं – हा शत्रूला दाखवलेला आरसा होता.
९ मे २०२५ – UN आणि OIC मध्ये चर्चा सुरू
भारताचं अधिकृत निवेदन:
"भारत शांततेचा देश आहे. परंतु, आमच्या नागरिकांवर थेट हल्ला झाला तर आमचा संयम संपतो. ऑपरेशन सिंदूर ही प्रतिक्रिया होती – सूड नव्हे, सजगता होती."
आंतरराष्ट्रीय प्रतिसाद:
-
UN: भारताच्या कारवाईवर 'Self-Defence under Article 51'चा आधार मान्य
-
OIC (इस्लामिक देश संघ): सुरुवातीला पाकिस्तानच्या बाजूने, पण बहुतेक देशांनी गुप्तपणे भारताच्या कारवाईला समर्थन दिलं
-
USA, फ्रान्स, इस्रायल, UK: भारताच्या सुरक्षेच्या अधिकाराला पाठिंबा
-
चीन: मौन बाळगलं, पण पाकिस्तानवर दबाव टाकला की "तणाव वाढू देऊ नये"
१० मे २०२५ – सीमेवर क्षणभंगुर शांतता
भारतीय आर्मीने LOCवर तगडा मोर्चा उभारला. सियाचीनपासून पुंछपर्यंत भारताच्या स्पेशल फोर्सेस सज्ज होत्या.
पाकिस्तानने एकतर्फी युद्धविराम सुचवला. भारताने जवाब दिला – चर्चा होईल, पण अटी स्पष्ट असतील:
भारताच्या तीन ठोस अटी:
-
जैश, लष्कर, हिज्बुल या संघटनांवर पूर्ण बंदी आणि मुख्य सूत्रधारांचा हक्काने प्रत्यार्पण
-
काश्मीरमध्ये दहशतवादी हालचालींना खुले समर्थन करणाऱ्या व्यक्तींची सूची भारताला सुपुर्द करणे
-
दहशतवाद्यांना मदत करणाऱ्या पाकिस्तानी लष्करातील अधिकाऱ्यांवर कारवाई
११ मे २०२५ – गुप्त शांतता करार : 'Lahore 2.0 Protocol'
दोन देशांत गुप्त माध्यमातून चर्चा. संयुक्त अरब अमिरात आणि USA यांच्या मध्यस्थीने एक "सीमित कालावधीचा शांतता करार" मान्य झाला – Lahore 2.0 Protocol:
-
दहशतवादाविरोधात संयुक्त तंत्रज्ञान तपासणी ताफा
-
भारताला PoK भागातील हालचालींबाबत रेअल-टाइम माहितीचा प्रवेश
-
"सीमा शांतता समिती"ची पुनर्स्थापना
१२ मे २०२५ – भारतात राष्ट्रीय वीर स्मरण सप्ताह घोषित
भारत सरकारने घोषणा केली –
"३ मे हा दिवस आता 'राष्ट्रीय सुरक्षा बलिदान दिवस' म्हणून पाळला जाईल."
सचिन वंजळे आणि मुरली नाईक यांना 'शौर्यचक्र' मरणोत्तर प्रदान
पंतप्रधान मोदी यांनी संसदेच्या दोन्ही सभागृहात ठामपणे सांगितलं:
"दहशतवाद्यांनी आमच्यावर सिंदूर ओतला, पण आम्ही त्यावरून रक्ताचा सूड घेतला... आणि तोही संपूर्ण राजनैतिक शिस्तीत आणि शौर्यातून."
भारताची ही लढाई म्हणजे काय होती?
राजनैतिक दृष्टिकोनातून:
-
भारताने युद्ध न छेडता, सीमित कारवाईतून आपली ताकद दाखवली
-
शांततेचं हत्यारही तेवढंच धारदार केलं
लष्करी दृष्टिकोनातून:
-
५ दिवसांत ४ आतंकी तळ उद्ध्वस्त
-
पाकिस्तानी आर्मीला १४ जवानांचे नुकसान
-
भारतात ZERO सैनिक मृत्युमुखी (दोन वीर – हल्ल्यात, ऑपरेशनमध्ये नाही)
जनमानस आणि जागतिक प्रतिष्ठेच्या पातळीवर:
-
भारताची प्रतिमा 'संयमी, पण प्रचंड शक्तिशाली' देश म्हणून उभी राहिली
-
UN, ASEAN, Quad, आणि G20 मध्ये भारताचं स्थान मजबूत
आणि शेवटी...
एका मातेनं गावाच्या चौकात सांगितलं –
"माझा मुलगा हुतात्मा झाला… पण भारत जिंकलाय हे पाहून, मी हरलेली नाही."
"सिंदूराचा सूड" : एक युद्ध, एक पाठ, एक अभिमान
– शत्रूच्या गोळीपेक्षा, आपल्या शौर्याचा आवाज मोठा होता
– रणभूमीतून शांततेकडे नेणारा भारत आता केवळ देश नाही, तो एक संदेश आहे.
नवा संवाद परिवाराकडून वीरांप्रती साष्टांग नमन
त्या मातीस स्पर्श करणारे थेंब – सिंदूरासारखे
त्या मातांचं दुःख – पण देशासाठीचा अभिमान
आणि त्या वीरांचं बलिदान – इतिहासाची शौर्यगाथा
"कारण ज्यांचं शौर्य बोलतं, त्यांचं नाव जग विसरत नाही!"